คุณเคยถามตัวเองบ้างหรือเปล่า ว่าอีก 20 - 30 ปีข้างหน้าจะมีใครคอยอยู่ คอยดูแลกัน
คอยเป็นห่วงเป็นใย ยามเจ็บป่วยไม่สบาย......
ลองอ่านเรื่องนี้ดูนะ.....แล้วคุณจะรู้ว่าควรบอกรักคนที่คุณรัก...อย่ารอให้สายเกินไป.....
มีตายายคู่หนึ่งอยู่กินกันมาหลายปี...คุณตาเป็นคนอารมณ์ดี ส่วนคุณยายขี้งอนนิดๆ แต่ก็ได้คุณตาคอยง้อคอยตามใจตลอด....
คุณตาคุณยายอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ทุกเช้าคุณตาจะไปตลาดเพื่อซื้อข้าวของมาประกอบอาหาร ส่วนคุณยายก็มีหน้าที่ปรุงอาหารรสเลิศ ถ้ามีเวลาคุณยายก็จะทำขนมขาย
เช้าวันหนึ่งคุณตาคุณยายกำลังเตรียมตัวไปขายขนมกันที่ตลาดใกล้บ้าน วันนี้คุณตาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันครบรอบแต่งงานของทั้งคู่ คุณตาถามคุณยายว่า
" ยายจำได้ไหมว่าวันนี้วันอะไร" คุณยายตอบว่า "วันเสาร์ไงตา วันนี้เราต้องไปขายขนม"
คุณตาโกรธคุณยายมาก บอกว่ายายทำไมจำไม่ได้.....แล้วคุณตาก็ก้มหน้าก้มตาดืมกาแฟที่คุณยายเตรียมไว้ให้ แต่ทว่ารสชาดกาแฟมันเปลี่ยไปไม่เหมือนกาแฟที่ดื่มมากว่า 10 ปี
คุณตากลับมาด้วยความน้อยใจคุณยาย ขึ้นไปบนห้องนอน คุณตากลับพบกล่องหนึ่ง
ในกล่องเต็มไปด้วยแว่นตาของคุณยาย ที่คุณยายบอกว่าหาไม่เจอ
แล้วคุณตาได้พบกับเงินเพียงไม่กี่ร้อยบาท แล้วเขียนว่า " เงินไว้ซื้อที่ใส่ตาให้คุณตา"....
คุณตามองไปที่ประตูห้อง มีเสียงเรียกหนึ่งบอกคุณตาว่า "ตาเอ้ยไปกินข้าวได้แล้ว"
คุณตายิ้มอย่างมีความสุข อย่างน้อยภาวะสมองเสื่อมของคุณยายก็ไม่ได้ทำให้ความรักที่คุณยายมีต่อคุณตาน้อยลงไปกว่าเดิมเลย....
คุณเกดไปกินข้าวกัน
ตอบลบ............
ถ้าจำอะไรไม่ได้เหมือนคุณยายแต่ก็ยังแสดงออกถึงความรักให้คุณตา
แต่ถ้าจำก็จำไม่ได้แล้ว ไม่เหมือนเดิมเหมือนตอนแรกที่เคยรักแต่กลับห่างๆไป เราต้องทำไงอ่ะบอกหน่อยดิ
เรื่องนี้เค้าก้อไม่รู้เหมือนกันอ่า เพราะว่าตอนนี้เค้าก้อห่างกันสักพัก
ตอบลบห่างเพราะอะไรก้อไม่รู้ เค้าล่ะเซง ไม่รู้ไครควรจาโกดไครกันแน่ว่ะ
ตอนแรกมันโทมาใช่ป่ะ แล้วเค้าก้อรับสายซ้อนของเอง
แล้วมันก้อตัดสายไป พอเค้าโทกลับก้อต้องรอสายแปปนึง
แล้วมันก้อรับ และก้อบอกว่าคุยกะเพื่อนอยู่..เค้าก้อเลยวางสาย
แล้วมันกะโทมา ก้อคุยกันปกติ แล้วมันก้อบอกว่าเด๋ว 4 ทุ่มเค้าโทหานะ
เค้าก้อบอกมันว่า อือ แล้วมันก้อไม่โทมา จนถึงวันนี้ ไม่รุ้เปนอาไร
มันหลายวันแล้ว เค้าก้อเลยโทไปเมื่อช้าว แต่ได้ยินว่า
ฝากหมายเลขโทรกลับ เวลคัมทูคอลแบคเซอวิส ให้เค้าทำไงว่ะ